درام
درام کیت (به انگلیسی: Drum Kit) که درام سِت یا درام نیز خوانده می‌شود، مجموعه‌ای از طبل‌ها و دیگر سازهای کوبه‌ای (به طور معمول سنج) است که توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوبک طبل نواخته می‌شود و پدال‌هایی از طریق حرکت پا نواختن بیس درام (به انگلیسی: Bass Drum) و سنج های هت را کنترل می‌کنند . یک درام ست ترکیبی از چندین طبل (که به صورت کلاسیک به عنوان پوست‌صداها، از رده‌ی دو سیستم دسته‌بندی هورن‌بوستل زاکس شناخته می‌شوند) و خودصداها (به صورت خاص سنج‌ها) است. با اینحال یک درام ست می‌تواند دارای اجزای دیگری همچون بلوک چوبی یا زنگوله (که در سطح 1 سیستم دسته‌بندی هورن‌بوستل-زاکس قرار دارد) باشد .
تیمپانی
تیمپانی که ریشه واژۀ آن ایتالیایی است سازی است که در طبقه‌بندی سازهای کوبه‌ای قرار می گیرد . اگر قبلا این ساز را در اماکنی از قبیل آموزشگاه های موسیقی دیده باشید و یا در کنسرت های موسیقی آن را مشاهده کرده باشید، متوجه خواهید شد که تیمپانی در واقع نوعی طبل بزرگ است .
در واقع، کاسه ای بزرگ که معمولاً از جنس مس ساخته می شود و پوست حیواناتی قبیل گاو و یا گاومیش را روی آن نصب می کنند. البته در مدل های جدید به جای پوست از طلق یا انواع مختلفی از پلاستیک نیز استفاده می شود. برای نواختن تیمپانی از چوب هایی که مخصوص این نوع ساز است استفاده می شود .
تیمپانی همچنین از سازهای کوک پذیری است که برای کوک کردن آن از پیچ های تنظیم کننده و یا پدال های کوک استفاده می شود. البته پدال در سازهای مدرن تر مورد استفاده قرار می گیرد و نوازندگان می توانند از طریق این پدال ها نسبت به کوک کردن ساز اقدام نمایند .
تومبا
ساز تومبا بزرگ ترین ساز از مجموعه سازهای کوبه ای کنگا می باشد . کنگا تا میزان زیادی ، رایج ترین ساز دستی کاربردی در موسیقی مردمی به شمار می آید . ریشه کنگا از کنگوی آفریقا است ، اما ساز خمره ای شکلی که پیش از این می دیدید در واقع سازی کوبایی که از دل نواهای محلی و بومی بیرون آمده است . کنگاها را میتوان در موسیقی جاز ، راک ، بلوز ، آراندبی ، و ورگا دید . کنگا در سال 1940 وارد آمریکا شد به سرعت جایگاه خود را در سبک های موسیقی باز نمود .
تیمبال
تیمبال از دو ساز کوبه ای فلزی تشکیل شده است و صدایی شفاف و بریده تولید می کند. همانند سایر سازهای کوبه ای تیمبال نیز از الگوی ریتمیک خاصی پیروی می کند. این ساز را می توان ابزار خوبی برای یادگیری مبحث ریتم در موسیقی دانست ولی اگر عاشق سولو نوازی هستید باز هم تیمبال حرف اول را می زند. امروزه این ساز جای خود را در بیشتر سبک های موسیقی جاز، پاپ، راک و … باز کرده است.
کاخون
کاخون یا کاخِن (به اسپانیایی: Cajón) نوعی ساز کوبه‌ای است .
کاخن لغتی اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است که به نوعی ساز کوبه‌ای اطلاق می‌شود .
نوازنده کاخن بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد ، صدا تولید می‌کند .
طبله
طبله نوعی ساز موسیقی از خانواده سازهای کوبه‌ای است که در موسیقی افغانستان ، هندوستان نواخته می‌شود .
طبله از دو طبل دستی تشکیل شده که در اندازه و آوا متفاوت‌اند . طبل کوچکتر را «دایان» نامیده و با دست مسلط تر (معمولاً راست) می‌نوازند. طبل بزرگتر «بایان» نام دارد و با دست دیگر نواخته می‌شود . این طبل صدای بم تری تولید می‌کند. دایره تیره رنگ میان هر طبل «سیاهی» نام دارد و معمولاً از خمیری تیره رنگ ساخته می‌شود .
هنگ درام
ساز هنگ یا هنگ‌درام ، نوعی ساز کوبه‌ای در طبقهٔ خودصداها است ، که برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ توسط فلیکس رونِر و سابینا شِرر در شهر برن در کشور سوئیس ساخته شد .
هنگ آلت موسیقی ست که در دسته "Idiophoic"ها یا همان "خودصداها" تقسیم‌بندی می‌شود یا به‌طور واضح تر ساز هنگ درام ساز کوبه‌ای و ملودیک می‌باشد .
مثلث
مثلث (به انگلیسی: Triangle) نوعی ساز کوبه‌ای است . این ساز یک سه‌ضلعی فلزی است که یک رأس آن باز است و با نواختن میلهٔ فلزی دیگری بر روی بدنهٔ آن ، صدایی موسیقایی تولید می‌شود . این ساز در ارکستر سمفونیک با دیگر سازهای کوبه‌ای همراهی می‌کند .
مثلث از میله فولادی با قطری حدود یک سانتیمتر و سوزنی از همان جنس تشکیل شده‌است . میله اصلی در دو نقطه خم می‌شود و شکل مثلث به خود می‌گیرد . مثلث بدون کوک یا ارتفاع صوتی معین است و صدایی تیز و زنگوار تولید می‌کند .
ماراکا
ماراکا (به اسپانیایی: Maracas) یا جغجغهٔ سرخ‌پوستی نام‌سازی است که ریشه آن از سرخ‌پوستان قاره آمریکا است .
در برخی قبایل ، از این جغجغه‌ها در مراسمی برای دعای باران استفاده می‌شده‌است . در برخی قبایل دیگر و به ویژه در میان قبایل با اعتقادات شمن‌باوری ، از جغجغه برای احضار روح نیاکان کمک گرفته می‌شده‌است .
در برخی قبایل ، جغجغه یکی از دارایی‌های پرارزش رؤسای قبیله به‌شمار می‌آمده .
این ساز در حال حاضر یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی کلاسیک غربی محسوب می‌گردد .
سنج
سِنج نوعی ساز کوبه‌ای به شکل دو صفحهٔ برنجی گرد است که معمولاً صدای آن را با کوبیدن به هم درمی‌آورند .
سنج عبارت از یک صفحه برنجی و فلزی مدور با قطرهای مختلف بین ۲۰ تا ۶۰ سانتیمتر و معمولاً وسط سمت بیرونی سنج برای نگهداشتن آن بکار می‌رود است . صدای سنج‌ها بسته به خاصیت آن‌ها تفاوت می‌کند .
زیلوفون
زیلوفون (Xylophone) سازی موسیقایی است از خانواده سازهای کوبه‌ای و احتمالاً با ریشهٔ اندونزییایی . معنای «زیلوفون» در زبان یونانی «آوای چوبی» است . این ساز دارای قطعه‌هایی چوبی با طول‌های مختلف است که نت‌های گوناگون را اجرا می‌کنند .
زنبورک
زنبورک یکی از کهنترین سازهای موسیقی جهان است . زنبورک سازی فلزی یا چوبی است با بدنه‌ای نعل‌شکل و زبانه‌ای که یک سر آن به وسط انحنای ساز وصل می‌شود .
زنبورک یکی از سازهای تیغه‌ای از ردهٔ خودصداهای دهانی است . این ساز از یک میله یا زبانه قابل انعطاف فلزی یا از جنس خیزران تشکیل شده که به یک قاب متصل است . ساز زننده این میله را در دهان خود قرار داده و با انگشتش میله را به لرزش در می‌آورد و تولید نت‌هایی می‌کند. نوازنده، قاب زنبورک را در میان دندان‌هایش می‌گیرد و با اینکار آرواره و دهان او به عنوان تشدیدگر صدای ساز عمل می‌کند .
تنبک
تنبک (تمبک ، دمبک ، دندونک و ضَرب) یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است . این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود .
بدنهٔ تنبک را در گذشته از جنس چوب ، سفال و گاهی هم فلز می‌ساختند ، اما امروزه تنها از چوب در ساختن تنبک استفاده می‌شود .
پیشینه تنبک با نام‌های پهلوی دمبلک به پیش از اسلام می‌رسد و بنابر نظر دکتر معین دمبک صورت دگرگون‌شدهٔ همین نام است . به نظر برخی موسیقی‌دان‌های قدیمی ایران مانند فارابی زادگاه تنبک در مناطق غربی ایران است .
تنبک در چند دههٔ اخیر پیشرفت چشم‌گیری کرده و حتی به عنوان سازی مستقل برای تک‌نوازی مطرح شده‌است .
داربوکا
ساز داربوکا ساز کوبه ای و ریتمیک در واقع از ادوات پرکاشن و نوعی درام است .
جنس بدنه این ساز کوبه ای معمولا از فولاد است ، البته گاهی برای ساخت ساز کوبه ای داربوکا از سفال نیز استفاده می شود ، جنس پوست معمولا در ساز تمپو عرب با بدنه فولاد پوست مصنوعی می باشد ، از پوست طبیعی برای داربوکا های سفالی استفاده می شود .
کوز
کوزه یا اودو درام نوعی ساز کوبه‌ای است ، که از سفال یا سرامیک ساخته می‌شود .
این ساز با الگو گرفتن از ساز آفریقایی Udu که اصالتاً سازی نیجریه‌ای است ساخته شده‌است. نسخه ی سفالی و قدیمی این ساز در ایران جهله نام دارد که در موسیقی بندرعباس و برخی شهرهای دیگر جنوب ایران استفاده ی بسیار دارد . نسخه ی هندی این ساز گاتام نام دارد .
کوز ، سازی است خود صدا و از جنس سفال که با ضربه مستقیم نواخته می‌شود . این ساز با شکل‌ها و شیوه‌های نواختن گوناگون در استان‌های هرمزگان ، کرمان و سیستان و بلوچستان دیده می‌شود . امروزه کوزه‌های هرمزگان و سیستان بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند .
طبل
طبل نوعی ساز موسیقی از دسته سازهای کوبه‌ای است . طبل تشکیل شده از حداقل یک پوسته ، به نام پوسته طبل ، که به منظور ایجاد صدا بر روی بدنه آن کشیده شده‌است . طبل یکی از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین سازهای دنیا به‌شمار می‌رود ، و طرح اولیه آن طی صدها سال بدون هیچ تغییری ثابت مانده‌است .
دهانه بدنه که پوسته طبل بر روی آن کشیده می‌شود به‌طور ثابت دایره می‌باشد، اما شکلِ دیگر قسمت‌های آن بسیار گوناگون است . در موسیقی سنتی غرب، رایج‌ترین شکل آن استوانه است . سر دیگر طبل ممکن است باز باشد یا روی آن هم پوسته کشیده باشند، که به آن طبل دوسر می‌گویند . معمولاً در بین دو سر این نوع طبل‌ها حفره‌ای ایجاد می‌کنند تا صدا تشدید شود .
در گذشته طبل به جز کاربرد در زمینه موسیقی ، در ارتباطات نیز کاربرد داشته ، و بعضی مواقع از آن برای فرستادن پیام نیز استفاده می‌کردند .
دمام
دَمام ، سازیست که در تقسیم‌بندی سازها جزو سازهای کوبه‌ای است با نوسان پوست به صدا در می‌آید و در دسته سازهای کوبه‌ای استوانه‌ای شکل قرار می‌گیرد . دمام بیشتر در جنوب ایران بویژه در برازجان، بندر ریگ، بندر گناوه، آبادان، بوشهر و بندر دیر و دیگر شهرهای جنوبی رایج است .
دهل
دُهُل نام یکی از سازهای کوبه ای ایرانی موسیقی است . دهل طبلی بزرگ و دورویه‌ای که هر دو طرف آن پوستی از گاو یا گاومیش دارد ، است .
شکلی از آن به همراه سرنا در مناطق روستایی نواخته می‌شود. نوازنده، دهل را با ریسمانی که از شانه‌ها می‌گذرد به خود آویخته و با دو مضراب مختلف می‌نوازد. برخی گفته‌اند انتهای مضراب دهل، پارچه‌ای گلوله‌ای شکل دارد ولی دهل را از یک طرف با چوب کلفتی به نام چنگال و از یک طرف با چوب باریکتری به نام دیرک نوازند. البته در نواحی جنوبی ایران مانند هرمزگان و اطراف آن دهل را با دو دست می‌نوازند. در سیستان و خراسان دهل را به کمک یک دست که به دو انگشت آن دو قطعه چوب نسبتاً بلند بطول حدوداً ده سانتیمتر بسته شده و در دست دیگر به کمک یک چوب قوس دار مخصوص می‌نوازند.
دف
دَف، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند . این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگتر از آن و با صدای بم‌تر است .
دایره
دایره، یکی از سازهای کوبه‌ای است . این ساز ، شبیه دف است و تفاوت این دو در آن است که دف ، معمولاً دارای زنجیرهای کوچکی است که به دیواره چوبین آن نصب شده ، همچنین دایره از دف کوچکتر است . این خصوصیات صدای این دو را متفاوت می‌کند .
دایره غیر از ایران در کشورهایی همچون افغانستان، آذربایجان، ازبکستان، تاجیکستان و نواحی اویغورنشین چین رواج دارد .
تمام حقوق این سایت متعلق به فروشگاه آنلاین نت نگار می باشد. کپی برداری و فروش محصولات به هر نحو پیگرد قانونی دارد.
عرضه محصولات آموزشی و کمک آموزش برای هنرجویان موسیقی و تسهیل خدمات ارائه شده برای شما عزیزان هدف این مجموعه می باشد .
شماره تماس: 09367005766
فروشگاه آنلاین نت نگار
سوالات متداول
با ما در ارتباط باشید
پرداخت امن
تغییر کلمه عبور
تغییر کلمه عبور
حساب کاربری من
سفارشات
مشاهده سفارش
سبد خرید